کودکان در گروه سنی ۵ الی ۱۰ سال، دوره طلایی یادگیری زبان هستند. در این سن، کودکان با سرعت بالایی یاد میگیرند و میتوانند زبان جدید را به عنوان زبان دوم خود بپذیرند. بهترین روش آموزش زبان انگلیسی به این کودکان، روشی است که بر پایه تشویق، لذت و تعامل باشد. در این روش، کودکان با زبان انگلیسی به عنوان یک ابزار برای ارتباط با دیگران و کشف دنیای اطراف خود آشنا میشوند.
در ادامه، برخی از روشهای موثر آموزش زبان انگلیسی به کودکان در گروه سنی ۵ الی ۱۰ سال را بیان میکنیم:
- بازی و سرگرمی: بازی یکی از بهترین روشها برای یادگیری زبان انگلیسی برای کودکان است. کودکان از بازی لذت میبرند و در حین بازی، بدون اینکه متوجه شوند، زبان جدید را یاد میگیرند. برای مثال، میتوانید از بازیهای کلامی، بازیهای حرکتی، بازیهای فکری و بازیهای نقشآفرینی برای آموزش زبان انگلیسی به کودکان استفاده کنید.
- موسیقی و شعر: موسیقی و شعر نیز روشهای بسیار موثری برای آموزش زبان انگلیسی به کودکان هستند. کودکان به طور طبیعی به موسیقی و شعر علاقه دارند و با گوش دادن به موسیقی و خواندن شعر، میتوانند زبان جدید را به راحتی یاد بگیرند.
- قصهگویی: قصهگویی یکی از روشهای قدیمی و موثر آموزش زبان انگلیسی به کودکان است. کودکان از شنیدن قصه لذت میبرند و در حین شنیدن قصه، میتوانند با کلمات و مفاهیم جدید آشنا شوند.
- محیط انگلیسیزبان: یکی از بهترین روشها برای آموزش زبان انگلیسی به کودکان، قرار دادن آنها در محیط انگلیسیزبان است. این کار میتواند به کودکان کمک کند تا زبان جدید را به طور طبیعی و بدون تلاش یاد بگیرند.
در کنار این روشها، والدین و معلمان میتوانند با انجام برخی اقدامات دیگر، روند یادگیری زبان انگلیسی کودکان را تسهیل کنند. برای مثال، والدین میتوانند با صحبت کردن با کودکان خود به زبان انگلیسی، آنها را تشویق به استفاده از زبان جدید کنند. همچنین، معلمان میتوانند با استفاده از روشهای تدریس خلاقانه و جذاب، انگیزه یادگیری زبان انگلیسی را در کودکان افزایش دهند.
در نهایت، باید توجه داشت که هر کودک با کودک دیگر متفاوت است. بنابراین، آموزشگاه سعی خواهد نمود تا با توجه به ویژگیهای فردی هر کودک، روشهای مناسب آموزش زبان انگلیسی را توصیه کنند.
سیستمهای آموزش زبان انگلیسی به کودکان در ایران از جهات مختلفی دچار ضعف هستند.
برخی از مهمترین این ضعفها عبارتند از:
تمرکز بر مهارتهای خواندن و نوشتن و نادیده گرفتن مهارتهای گفتاری و شنیداری: در سیستمهای آموزشی ایران، تمرکز اصلی بر مهارتهای خواندن و نوشتن زبان انگلیسی است. در حالی که مهارتهای گفتاری و شنیداری نیز از اهمیت بالایی برخوردار هستند. این امر باعث میشود که دانشآموزان در نهایت نتوانند به زبان انگلیسی صحبت کنند و فقط بتوانند متنهای انگلیسی را بخوانند و بنویسند.
استفاده از روشهای آموزشی سنتی: روشهای آموزشی سنتی که در سیستمهای آموزشی ایران استفاده میشوند، اغلب خستهکننده و غیرفعال هستند. این روشها باعث میشوند که دانشآموزان علاقه خود را به یادگیری زبان انگلیسی از دست بدهند.
عدم توجه به تفاوتهای فردی دانشآموزان: دانشآموزان از نظر استعداد، علاقه و نیازهای فردی با یکدیگر متفاوت هستند. اما سیستمهای آموزشی ایران اغلب این تفاوتها را در نظر نمیگیرند. این امر باعث میشود که برخی از دانشآموزان نتوانند به طور مؤثر از آموزش زبان انگلیسی بهرهمند شوند.
عدم دسترسی به منابع آموزشی مناسب: منابع آموزشی که در اختیار معلمان و دانشآموزان قرار میگیرند، اغلب مناسب نیستند. این منابع اغلب از کیفیت پایینی برخوردار هستند و با نیازهای دانشآموزان همخوانی ندارند.
برای بهبود سیستمهای آموزش زبان انگلیسی به کودکان در ایران، باید اقدامات زیر انجام شود:
توجه بیشتر به مهارتهای گفتاری و شنیداری: آموزش مهارتهای گفتاری و شنیداری باید از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. معلمان باید از روشهای آموزشی فعال و تعاملی برای آموزش این مهارتها استفاده کنند.
استفاده از روشهای آموزشی نوین: روشهای آموزشی نوین مانند یادگیری مبتنی بر پروژهها، یادگیری بازی محور و یادگیری بر اساس بکار گیری فناوریهای دیجیتال میتوانند در بهبود کیفیت آموزش زبان انگلیسی مؤثر باشند.
توجه به تفاوتهای فردی دانشآموزان: معلمان باید تفاوتهای فردی دانشآموزان را در نظر بگیرند و برنامه آموزشی را متناسب با نیازهای آنها تنظیم کنند.
دسترسی به منابع آموزشی مناسب: منابع آموزشی باید با کیفیت بالا و متناسب با نیازهای دانشآموزان تهیه شوند.
با انجام این اقدامات، میتوان سیستمهای آموزش زبان انگلیسی به کودکان در ایران را بهبود بخشید و زمینه را برای یادگیری مؤثرتر این زبان در کودکان فراهم کرد.